شعر عاشقانه

من میگم بیاینو  امسال خونه تکونیمو یه جوردیگه شروع کنیم، اول بریم سروقت دلامون و اینجوری شروع کنیم به تکوندن:

اون آدمایی که مثل مجسمه هستند یه جورایی مجسمه های کهنه که دیگه آدم دلش نمیخواد داشته باشرو باید از دلمون بریزیم دور تا دلواز بشه دلمون و جای بقیه بیشتر باز بشه، این آدما همونایی هستند که هیچ وقت بودنشون با نبودنشون فرقی نداره.

یسری آدما هستند که همیشه و همه جا خیلی بی توقع بودن و بخاطر بعضی کارای ما که حواسمون نبود هگرد پیری نشسته روشون این آدما رو باید عین عتیقه که ترو تمیز میکنیم میذاریم یه جا تو دید،بارفتار درستمون  ترو تمیزشون کنیم حسابی و یه جایی اون بالاهای دلمون براشون بذاریم،این آدما مادرامونن.

یسری آدما هم هستند که مثل چیزای قدیمین که شاید گاهی یکیشون گوشش شکسته باشه ولی چون دوسشون داریم چسبش میزنیم و تمیز میکنیم میذاریم تو دکور، اینا اگه باهات خوب نباشن یه دنیا غصه داری ولی عیب نداره هرکدومشون هم که نتونستی بچسبونیش بذار دکور باشه فقط باشه همین، اینا آخه از رگ و خون آدمن، آره اینا خواهر و برادرامونن.

یکی هم هست که همیشه جاش محفوظه و باید جاشو بیشتر تو دلمون باز کنیم و صیقلش بدیم  ازش مراقبت کنیم.اون معشوقمونه که باید فکر کنیم ببینیم تواین مدتی که گذشت چقدر با رفتارامون اذیت شده و دم نزد اون رفتارارو سرچ کنیم و عین خاکروبه بریزیم دور و عین گرانبهاترین چیزی که تو خونه داریم حفظش کنیم...

من برم خیلی کار دارم و فکر کنم وقت کم بیارم آخه چیزی نمونده تا عید.

برای همتون سالی نکو و سرشار از شادی و دست یافتن به آرزوهاتونو از خدا میخوام.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: